قانون پارکینسون:

این قانون می‌گوید: «مخارج بالا می‌روند تا به درآمدها برسند.»

قانون پارکینسون یکی از معروف‌ترین و مهم‌ترین قانون‌های پول و ثروت‌اندوزی است. سال‌ها قبل برای اولین بار یک نویسندۀ انگلیسی به نام «سی نورت کوت پارکینسون»، این قانون را بیان کرد که توضیح می‌دهد چرا بیشتر مردم در زمان بازنشستگی بی‌پول هستند.

این قانون بیان می‌کند که مردم صرف نظر از میزان درآمدشان، تمایل دارند همۀ درآمد و حتّی کمی بیشتر از آن را خرج کنند. مخارجشان پا‌به‌پای درآمدشان بالا می‌رود.

بسیاری از افراد، امروزه درآمدی چند برابر درآمد مشاغل اولشان را دارند، اما به نظر می‌رسد هر یک تومان آن را نیاز دارند تا سطح فعلی زندگی‌شان را حفظ کنند. هر قدر هم که پول دربیاورند، به نظر می‌رسد کم است.

اولین نتیجۀ قانون پارکینسون این است: «استقلال مالی در اثر نقض قانون پارکینسون به دست می‌آید.»

فقط زمانی شروع می‌کنید به اندوختن پول و جلو افتادن از اکثریت مردم که در خودتان ارادۀ کافی ایجاد کنید تا در برابر وسوسۀ خرج کردن تمام درآمدتان مقاومت کنید.

دومین نتیجۀ قانون پارکینسون چنین است: «اگر اجازه بدهید میزان افزایش مخارجتان در حدّی کمتر از افزایش درآمدتان باشد و باقی آن دو را پس‌انداز یا سرمایه‌گذاری کنید، در زندگی کاریتان به استقلال مالی می‌رسید.»

این کلیدی است که من نامش را «سرعت‌گیر» گذاشته‌ام. اگر بتوانید بین افزایش درآمدتان و افزایش هزینه‌های زندگی‌تان سرعت‌گیر بگذارید و باقیماندۀ آنها را پس‌انداز و سرمایه‌گذاری کنید، می‌توانید با افزایش درآمدتان به بهبود سطح زندگی‌تان ادامه دهید. با نقض آگاهانۀ قانون پارکینسون در نهایت، به استقلال مالی خواهید رسید.

از این به بعد تصمیم قاطع بگیرید که پنجاه درصد هر افزایشی را که از هر منبعی در درآمدتان ایجاد می‌شود، پس‌انداز و سرمایه‌گذاری کنید. یاد بگیرید که با بقیه‌اش زندگی کنید. پنجاه درصد هر مبلغی را که از هر منبعی می‌گیرید، پس‌انداز کنید. به این ترتیب، باز هم پنجاه درصد دیگرش باقی می‌ماند تا با آن هر کاری که می‌خواهید، انجام دهید.

                                               «بیست و یک قانون شکست‌ناپذیر پول»، تألیف برایان تریسی