تورک ائلیم

علت آنکه دو گوش و فقط یک دهان داریم این است که بیشتر گوش کنیم و کمتر حرف بزنیم. «زنو»

 برای تماس چشمی برتر، در هنگام گوش کردن به مهارت دیگری نیاز دارید تا به طبیعی بودن آن بیفزایید. همچنین کمک می‌کند تا احتمال به وجود آمدن ترس ناشی از تماس چشمی عمیق از بین برود. علاوه بر این، از عمق ارتباط شما با شخص و درگیر شدن شما با صحبت‌های او حکایت می‌کند. این مهارت «حرکت چشم» نامیده می‌شود.

 حرکت چشم چیست؟ حرکت چشم عبارت است از عمل سادۀ تغییر جهت نگاه خود از یک چشم فرد به چشم دیگرش وقتی که به حرف‌های او گوش می‌دهید. اگر می‌خواهید حرکت چشم را در عمل ببینید، دفعۀ بعد که تلویزیون را تماشا می‌کنید با دیدن صحنۀ عاشقانه‌ای که در آن دختر جوانی به چشم‌های مرد جوانی نگاه می‌کند، صدای تلویزیون را کم کنید. وقتی دختر به چشم‌های او خیره می‌شود، نگاه کنید که چطور چشم‌های دختر از یک چشم مرد به چشم دیگر او حرکت می‌کند. مرد هم همین‌طور عمل می‌کند. دختر حتی یک مثلث حرکتی بین چشم‌ها و لب‌های او ایجاد خواهد کرد که باعث می‌شود تماس چشمی بسیار صمیمی و حسی شود. حرکت متقابل چشم‌هایشان به آن دو می‌گوید که چقدر ذهن و احساس آنها کاملاً و فعالانه متوجه یکدیگر است.

گوش کردن واقعی در مقابل گوش کردن ظاهری

 شاید شما عکس این توجهِ کامل را تجربه کرده باشید. فردی به شما نگاه کرده و به احتمال قوی تماس چشمی صد در صدی برقرار می‌کند، ولی شما می‌دانید «چراغ‌ها روشن هستند اما کسی در خانه نیست». فرد مقابل درگیر گوش کردن ظاهری است. او به شما گوش نمی‌دهد؛ چشمانش نگاه براق و خیره‌ای داشته و بلافاصله بدترین سوءظن را در شما ایجاد می‌کند که او واقعاً نه به شما و نه به آنچه که می‌گویید علاقه دارد.

 نتیجۀ آن نگاه خیره چه چیزی است؟ این نگاه فاقد فعالیت چشمی است. این چشم‌ها به نظر می‌رسد در یک جا قفل شده و فقط به شما دوخته شده‌اند. هرچه بیشتر آنجا بنشینید، احساس ناراحتی و حتی عصبانیت بیشتری می‌کنید.

چشم‌هایتان را تکان دهید

اگر می‌خواهید مردم متوجه شوند که گوش می‌کنید، باید چشم‌هایتان را تکان دهید. درست مثل زمانی که به تلویزیون نگاه می‌کنید، هر چقدر فعالیت چشم بیشتر باشد به نظر خواهد رسید که بیشتر درگیر شده‌اید و هرچه فعالیت چشمی کمتر باشد به همان نسبت درگیری کمتر است.

 کاندیدای ریاست جمهوری و شخصیت سیاسی مردم‌آزار، «راس پُرت»، نمونۀ کاملی از «نبود فعالیت، نبود درگیری» بود. هر زمان که او را در تلویزیون می‌دیدید، چه در حال صحبت کردن و چه در حال گوش کردن، چشم‌هایش را به ندرت تکان می‌داد: به نظر می‌رسید اصلاً پلک نمی‌زند. او فقط زل می‌زد. این چشم‌های خیره و فاقد فعالیت نشان می‌داد که به نظریات دیگران اهمیتی نمی‌دهد؛ او ارزشی برای آنچه به او گفته می‌شد، قائل نبود؛ فکرش ساخته شده بود. او فقط به چیزی که قصد داشت در آینده بگوید، علاقه داشت.

راهکارهایی برای جذب دیگران

 وقتی در هنر برقراری تماس چشمی طولانی مهارت کافی را به دست آوردید، شروع به تمرین و یادگیری تکنیک حرکت چشم در منزل کنید. دفعۀ بعد که به صحبت‌های کسی گوش می‌دهید، تمرکز کنید و چشم‌های خود را مابین چشم‌های او به دفعات پس و پیش کنید. البته در ان کار افراط نکنید؛ طوری به نظر نرسد که گویی تیک گرفته‌اید! بعد از کمی تمرین، به سرعت متوجه خواهید شد که نیازی نیست سعی کنید چشم‌هایتان را حرکت دهید؛ این حالت به خودی خود اتفاق می‌افتد.

 اگر نگران این هستید که چند وقت یک بار چشم‌های خود را حرکت دهید، کافی است که به یک شنوندۀ خوب و دقیق نگاه کنید. به افرادی که در گفت‌و‌گو‌های دو نفره، برخورد‌های اجتماعی، یا حتی در تلویزیون شرکت دارند، نگاه کنید. روشی که آنها از چشم‌هایشان استفاده می‌کنند، به شما ایدۀ خوبی از حرکت مناسب چشم خواهد داد.

 حرکت چشم یکی از بهترین علامت‌هاست که به گوینده می‌گوید فرد مقابل علاقۀ شما را به دست آورده است. در آینده به روش‌های دیگری برای بیان جذبه خواهیم پرداخت... 

                                                            «قدرت جَذَبه»، تألیف برایان تریسی و ران آردن